Δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο bangladeshnews.gr και αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Είμαι μάγειρας και η γυναίκα μου σερβιτόρα. Με πολύ μεγάλη αγωνία, ξεκινήσαμε να στέλνουμε τα βιογραφικά μας, γιατί είμασταν ζευγάρι και καθόλου σίγουροι, αν θα βρισκόνταν κάποιος για να μας προσλάβει και τους δύο μαζί. Τελικά, δεχτήκαμε τηλέφωνο από τον όμιλο ξενοδοχείων «Blue Bay» στην Ρόδο, συμφερόντων οικογένειας Παπαβασιλείου. Συζητήσαμε και τα βρήκαμε στο ποσό. Η εργασία μας και η διαμονή, θα ήταν εντός του κεντρικού ξενοδοχείου του ομίλου, που ονομάζεται και αυτό «Blue Bay», στην περιοχή του Ιάλυσου. Με το που φτάνουμε εκεί, μας υποδέχεται ο F&B, o oποίος μας λέει ότι, επειδή…ξέχασε να ενημερώσει τον σεφ, θα δουλέψουμε στην αρχή, στο ξενοδοχείο «Μiraluna» στο Κιοτάρι. Είχαμε πατήσει ήδη το πόδι μας στην Ρόδο, και οι αντιρρήσεις την ώρα εκείνη, δεν θα εξυπηρετούσαν κανέναν. Πέρα από τον σεφ όμως, δεν ενημέρωσαν και κανέναν άλλο για την άφιξη μας, και έτσι την ημέρα εκείνη, κοιμηθήκαμε…στο αμάξι μαζί με τα πράγματα μας, αφού δεν υπήρχε κανείς για να μας εξυπηρετήσει. Την δεύτερη ημέρα, και μετά από επίμονα τηλεφωνήματα, δέησε να καταφθάσει ο διευθυντής, ο οποίος μας παραχώρησε προσωρινά, ένα δωμάτιο, σε ένα υπόγειο του ξενοδοχείου. Με διαβεβαίωσε ότι είναι προσωρινό και ότι η συμφωνία μας είναι να μας βρούν σπίτι εκτός της μονάδας, ισχύει. Μετά από 5 ημέρες ξεκινήσαμε την δουλειά και εκεί να δεις χάος…» δηλώνει στο bangladeshnews.gr, o Ε.Κ, μάγειρας.
ΔΕΝ ΤΗΡΟΥΝΤΑΝ ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ. ΟΙ ΠΕΛΑΤΕΣ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΟΙ…
«Ενα ξενοδοχείο 700 ατόμων έπρεπε να ταϊστεί από εμένα, τον σεφ και ένα ρώσο ακόμα. Δεν θέλω να αναφερθώ σε HACCP( μέθοδος για θέματα υγιεινής που εφαρμόζουν τα ξενοδοχεία). Απλά δεν υπήρχε. Θα σου πω μόνο ένα πράγμα: Τα αυγά μάτια που περίσσευαν από τα πρωϊνά, τα έβαζαν στο ψυγείο και τα σέρβιραν…την επόμενη ημέρα. Ο σεφ είχε επίσης το κακό συνήθειο, μανία καλύτερα, να τυλίγει τα ψυγεία με μια τεράστια σκουριασμένη αλυσίδα. Προκειμένου να δουλέψω, έπρεπε να περιμένω τον σεφ, να φέρει τα κλειδιά. Αφού δούλεψα εκεί 2 εβδομάδες, η γυναίκα μου χτύπησε στο μπάνιο του δωματίου και αναγκαστήκαμε να πάμε στο νοσοκομείο του νησιού. Δεν ήρθε κανείς να μας δει. Δεν ξέρω αν το ατύχημα της γυναίκας μου, εμπίπτει στην κατηγορία του εργατικού ατυχήματος, έτσι ώστε, να ζητούσα αποζημίωση. Αναγκάστηκαν να με πάνε στον Ιάλυσο, όπου λανθασμένα πίστεψα, πως η κατάσταση θα ήταν καλύτερη…».
ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΕ ΕΞΩΘΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ…
«Οι συνθήκες υγιεινής που συνάντησα εκεί, ίδιες και χειρότερες. Το αυτοκίνητο που μετέφερα τα φαγητά από το κεντρικό εστιατόριο στην ταβέρνα όπου δούλευα, ήταν το ίδιο που μετέφερε…και τα σκουπίδια. Το όχημα αυτό…δεν καθαρίζονταν, δεν πλένονταν. Επειδή την είχα «ψυλλιαστεί» κάπως, ξεκίνησα να στέλνω ξανά βιογραφικά σε άλλα ξενοδοχεία. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήρθε, όταν μου είπαν, πως δεν μπορούσαν να μου προσφέρουν διαμονή, και ότι μπορούσα να κοιμηθώ με την γυναίκα μου, σε ένα μπουντρούμι του ξενοδοχείου, χωρίς μάλιστα να κάνω και φασαρία. Απαίτησαν μάλιστα, να υπογράψω ως ΄Β Μάγειρας και όχι ως Βοηθός Σεφ. Μετά από πολλές ταλαιπωρίες και αντεγκλήσεις, νοίκιασα τελικά ένα σπίτι. Το ωράριο που είχα ήταν σπαστό και η κούραση απίστευτη, αφού έπρεπε να ταϊσω μόνος μου 300 άτομα στην ταβέρνα, χωρίς βοήθεια. Είχα στην διάθεση μου ένα ηλεκτρικό μάτι και ένα οικιακό φούρνο. Τα σκουπίδια από την ταβέρνα απαγορεύονταν να τα βγάζουμε έξω για να μην τα βλέπουν οι πελάτες. Είχαν λοιπόν ένα αποθηκάκι μέσα στην κουζίνα και εκεί μαγείρευα «παρέα» με τα σκουπίδια. Δήλωσα λοιπόν παραίτηση, και ζήτησα να πληρωθώ για τους δύο μήνες που έκατσα εκεί. Ο λογιστής δεν ήξερε τίποτα και ο προσωπάρχης μου έλεγε ότι…δεν υπέγραψες το χαρτί που μου παρουσίασαν. Εγώ του απάντησα, ότι ως ΄Β Μάγειρας δεν υπογράφω. Αυτός με την σειρά του, μου ζήτησε να του φέρω το πτυχίο μου…ως βοηθού σεφ. Ξέσπασε καυγάς και πιαστήκαμε στα χέρια. Συμφωνήσαμε να του πάω το πτυχίο από την σχολή και να μου βάλει τα χρήματα όταν πληρωθούν και οι άλλοι. Η εναλλακτική επιλογή ήταν να μου δώσει επιταγές…τις οποίες δεν δέχθηκα και αποχώρησα».
ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΠΗΡΑ ΦΡΑΓΚΟ…
«Φτάσαμε στο 2016 και όσο είδες εσύ τα χρήματα που μου χρωστούσαν, άλλα τόσο, τα είδα και εγώ. Αλλά να σου πω κάτι; Τους σιχάθηκα τόσο πολύ, που δεν είχα όρεξη, ούτε στην Επιθεώρηση Εργασίας να τους πάω για καταγγελία. Κάτι τελευταίο: Μανώλης Παπαβασιλείου, διευθυντής και μέτοχος της εταιρείας. Γιάννης Παπαβασιλείου, πρόεδρος και μέτοχος της εταιρείας. Μαρία Παπαβασιλείου, μέτοχος της εταιρείας, αντιπεριφερειάρχης Δωδεκανήσου και υπεύθυνη της περιφέρειας σε θέματα τουρισμού».
Ρεπορτάζ: Αλέξανδρος Βαλσαμίδης, bangladeshnews.gr