Αντίθετα, οι γυναίκες αντιμετωπίζουν ακόμα και τον κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Ωστόσο, μόνο ένα μικρό ποσοστό όσων προσβληθούν από τον ιό θα εμφανίσουν καρκίνο, εξηγεί η κυρία ΔΡΙΜΟΥΡΑ ΓΕΩΡΓΙΑ, ΔΕΡΜΑΤΟΛΟΓΟΣ - ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΛΟΓΟΣ
Κονδυλώματα είναι κλινικός όρος που αναφέρεται σε διογκώσεις που αναπτύσσονται στο δέρμα, ή στους βλεννογόνους, οι οποίες προκαλούνται από τον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων HPV. Τα κονδυλώματα του δέρματος αποκαλούνται επίσης μυρμηγκιές. Μέχρι στιγμής έχουν αναγνωρισθεί 189 υποτύποι του ιού των θηλωμάτων (PV) από τους οποίους οι 120 προσβάλουν τον άνθρωπο, περίπου οι 40 είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενοι, ενώ λίγοι από αυτούς προκαλούν κονδυλώματα.
Επειδή η ομάδα των ιών HPV είναι μεγάλη, επικρατεί ο διαχωρισμός σε:
α) Λοιμώξεις από HPV του δέρματος των χεριών και των ποδιών, που ονομάζονται μυρμηγκιές
β) Λοιμώξεις των Βλεννογόνων του πέους, του πρωκτού και του αιδοίου που είναι αφροδίσιο νόσημα και λέγονται Κονδυλώματα
Καλό είναι να μην γίνεται σύγχυση ανάμεσα στις δύο αυτές δερματολογικές παθήσεις γιατί οφείλονται σε διαφορετικούς τύπους ιών HPV.
Τα κονδυλώματα μπορεί να είναι οξυτενή ή επίπεδα. Τα οξυτενή κονδυλώματα είναι καλοήθεις αλλοιώσεις που δεν προκαλούν καρκίνο, σε αντίθεση με τα επίπεδα κονδυλώματα που θεωρούνται προκαρκινικές αλλοιώσεις και αν δεν αντιμετωπιστούν άμεσα μπορεί να οδηγήσουν σε καρκίνο. Ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV), είναι ο ιός ο οποίος προκαλεί τα κονδυλώματα. Τα κονδυλώματα εμφανίζονται στο δέρμα και στις βλεννογόνες μεμβράνες του σώματος, σαν μικρές διογκώσεις. Η μεγάλη σημασία που έχουν τα κονδυλώματα που εμφανίζονται στην περιοχή των γενετικών οργάνων, βασίζεται στο ότι σχεδόν το σύνολο των γυναικών που έχουν εμφανίσει καρκίνο του τραχήλου, έχουν εμφανίσει και κονδυλώματα στην περιοχή αυτή. Η μετάδοση του HPV γίνεται κατά βάση με τη σεξουαλική επαφή, μπορεί όμως να μεταδοθεί και με τη δερματική επαφή στη γεννητική περιοχή.
Από τη στιγμή που κολλάμε τον ιό, γινόμαστε φορείς του, δηλαδή πιθανώς κάποια στιγμή στη ζωή μας να νοσήσουμε, όταν ο ιός βρει το ανοσοποιητικό μας σύστημα εξασθενημένο. Επομένως, είναι πιθανό να εκδηλώσουμε συμπτώματα αρκετούς μήνες ή ακόμα και χρόνια αργότερα από τη στιγμή που ήρθαμε σε επαφή με τον ιό. Ο ιός μπορεί να μεταδοθεί από κάποιον που απλώς φέρει τον ιό ή από κάποιον που έχει παρουσιάσει συμπτώματα.
Μέχρι τα 30 έχουμε αναπτύξει δυνατό ανοσοποιητικό σύστημα, οπότε ο οργανισμός είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις λοιμώξεις από τον ιό, ενώ μετά τα 30 το ανοσοποιητικό δεν είναι τόσο ισχυρό, οπότε οι αλλοιώσεις εμφανίζονται συχνότερα. Ο HPV, πάντως, αφορά όλες τις ηλικίες, αλλά ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας εμφανίζεται μέχρι την ηλικία των 35 ετών.
Οι βλάβες από τον HPV είναι εξωτερικές και εσωτερικές. Στις γυναίκες εμφανίζονται στο αιδοίο, στον κόλπο, στον τράχηλο της μήτρας, στην περινεϊκή περιοχή, στο δακτύλιο και στο βλεννογόνο του ορθού και στους άνδρες στη βάλανο, στην πόσθη του πέους και στον πρωκτό. Επίσης, τόσο στις γυναίκες όσο και στους άνδρες μπορεί να παρουσιαστούν και στο στόμα, μέσω του στοματικού σεξ.
Ο γυναικολόγος μπορεί να αναγνωρίσει τα οξυτενή κονδυλώματα, με μια απλή γυναικολογική εξέταση, ενώ τα υπόλοιπα φαίνονται συνήθως στο ΠΑΠ τεστ. Μάλιστα, το «Thin Prep» (αλλιώς «κυτταρολογία υγρής φάσης»), που αποτελεί μια πιο εξελιγμένη μορφή του κλασικού ΠΑΠ τεστ, αυξάνει τη διαγνωστική ακρίβεια της κυτταρολογικής εξέτασης. Επιπλέον, μια σχετικά νέα διαγνωστική μέθοδος, που χρησιμοποιείται ευρέως στο εξωτερικό, το HPV DNA τεστ (το οποίο συστήνεται να κάνουν οι γυναίκες μετά την ηλικία των 30 ετών παράλληλα με το ΠΑΠ τεστ), χρησιμοποιείται ως επιπλέον προληπτικός έλεγχος.
Εάν η διάγνωση είναι θετική για κονδυλώματα, και αυτά είναι εξωτερικά, συνήθως γίνεται τοπική φαρμακευτική καυτηρίαση ή καυτηρίαση με λέιζερ.
Στην περίπτωση που οι βλάβες είναι εσωτερικές, θα χρειαστεί να γίνει κολποσκόπηση, ώστε να κριθεί η σοβαρότητα των αλλοιώσεων που έχουν προκληθεί από τον ιό. Αν υπάρχουν ήπιες αλλοιώσεις από τον HPV, ο γιατρός είναι πιθανό να σας συστήσει τακτική παρακολούθηση (ΠΑΠ τεστ κάθε 6 μήνες), αφού ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών παρουσιάζει βελτίωση των αλλοιώσεων ή ακόμα και πλήρη ίαση χωρίς την εφαρμογή θεραπείας.
Όταν οι αλλοιώσεις είναι σοβαρότερες, συνήθως προτείνεται θεραπεία με λέιζερ ή χειρουργική επέμβαση ή κρυοπηξία ή διαθερμία.
Η κρυοθεραπεία (κρυοπηξία) αποτελεί μια παλιά μέθοδο, με την οποία γίνεται καταστροφή των βλαβών μέσω ψύξης, με την χρησιμοποίηση υγρού αζώτου. Με τη μέθοδο αυτή όμως, είναι δυνατόν να καταστραφούν και περιοχές υγιούς δέρματος, ενώ αυξάνεται ο κίνδυνος των υποτροπών και η ανάγκη διαρκούς επανάληψης της θεραπείας.
Η διαθερμοπηξία (ηλεκτροκαυτηρίαση) είναι επίσης μια παλιά μέθοδος μη επιλεκτική, η οποία έχει μεγάλο κίνδυνο να εγκαταλείψει ουλές και υποχρωμίες, και έχει μακρύ χρόνο αποθεραπείας.
Η χειρουργική αφαίρεση ενδείκνυται μόνο στις μεγάλες βλάβες, ιδιαίτερα στις περιπρωκτικές.
Το Laser CO2 αποτελεί την πλέον εξελιγμένη μέθοδο επιλεκτικής αφαίρεσης των κονδυλωμάτων που επιτρέπει την άμεση και πλήρη εξάλειψη όλων των υπαρχόντων βλαβών σε μία και μόνο συνεδρία, με την χρήση τοπικής αναισθητικής κρέμας. Έχει δε, σύντομο χρόνο αποθεραπείας, χωρίς να δημιουργούνται υποχρωμίες και ουλές.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η εφαρμογή του Laser CO2 με την τεχνική της κατ΄εφαπτομένην τομής, επιτρέπει την απόκτηση δείγματος, το οποίο αποστέλλεται για μοριακή ανάλυση και απομόνωση DNA.
Σε εξειδικευμένες περιπτώσεις συνιστούμε ταυτοποίηση υποτύπων του ιού HPV, και έλεγχο της ογκογόνου δραστηριότητας του HPV.
Μετά την εξάχνωση των βλαβών με το υπερπαλμικό CO2 Laser, εφαρμόζεται η απόξεση για την επιμελή απομάκρυνση της κατεστραμμένης δερματικής βλάβης και κατόπιν η άμεση επανάληψη της εφαρμογής του υπερπαλμικού CO2 Laser, ακόμη και στην ευρύτερη περιφέρεια μερικών χιλιοστών γύρω από τις βλάβες, διασφαλίζει την πλήρη και αποτελεσματική εξάλειψη των δερματικών κονδυλωμάτων.
Σε ορισμένες περιπτώσεις χρησιμοποιούμε φωτοδυναμική θεραπεία, pulsed diode laser ή και άνοσοτροποποιητικούς παράγοντες.
Σε κάθε περίπτωση, ο πάσχοντας θα πρέπει να εξετάζεται συχνά, έτσι ώστε να εντοπίζονται και να εξαλείφονται εγκαίρως πιθανές βλάβες. Αυτές μπορεί να είναι βλάβες που υπολείπονταν, καθώς και βλάβες που ήδη επωάζονταν. Καθώς ο χρόνος επώασης κυμαίνεται από 1-8 μήνες, αυστηρό κριτήριο ιάσεως είναι η πλήρης εξαφάνιση βλαβών για 8 μήνες.
Οι επιπλοκές των κονδυλωμάτων διακρίνονται σε ελάσσονες και μείζονες και είναι οι εξής:
Στις ελάσσονες επιπλοκές κονδυλωμάτων αναφέρονται οι εκλώσεις και η δημιουργία πληγών, η αιμορραγία, η επιμόλυνση, και προβλήματα κατά την ούρηση.
Στις μείζονες επιπλοκές κονδυλωμάτων, παρατηρούνται δυσπλασίες, καρκίνοι πρωκτογεννητικής χώρας, καρκίνος τραχήλου, τα οποία μπορούν να οδηγήσουν σε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα.
ΔΡΙΜΟΥΡΑ ΓΕΩΡΓΙΑ, ΔΕΡΜΑΤΟΛΟΓΟΣ - ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΛΟΓΟΣ
stogiatro.gr
Συνδεθείτε μαζί μας στο Facebook και ενημερωθείτε πρώτοι για τα νέα άρθρα -->